دکتر علی رادفر، رئیس دانشگاه علوم پزشکی بم، در تاریخ ۲۷ مهر در جمع خبرنگاران، به مشکلات ساختاری و خدماتی حوزه درمان در شهرستان بم و شرق استان کرمان اشاره کرد و گفت: “سرانه تخت بیمارستانی در منطقه از میانگین کشوری کمتر است، زیرا در حال حاضر تنها یک بیمارستان در بم به مردم خدمات ارائه میدهد.”
کمبودهای بیمارستانی
رادفر اظهار داشت که بیمارستان بم به عنوان تنها دارایی مردم این شهر در حوزه درمان با کمبودهای متعددی دست و پنجه نرم میکند. او تأکید کرد که با وقوع تصادفات و نیاز آسیبدیدگان به خدمات فوری، کمبود امکانات در این بیمارستان به شدت احساس میشود.
وی همچنین به وضعیت بیمارستانها در شهرستانهای ریگان، فهرج و نرماشیر اشاره کرد و نیروی انسانی را یکی از اولویتهای اصلی خواند. رادفر گفت: “در شهرستان فهرج به دلیل کمتر دیده شدن سهمیه نیروی تعهدی در گذشته، مشکلات ما بیشتر است.”
چالشهای نیروی انسانی
رئیس دانشگاه علوم پزشکی بم به روند مرخصی یک نیروی متخصص زنان اشاره کرد و گفت که این تصمیم به دلیل شرایط زندگی و درخواست نیروی متخصص، علیرغم میل شخصی او، اتخاذ شده است. وی همچنین به وضعیت پانسیونهای اقامتی اشاره کرد و گفت که دستوراتی برای بهسازی محیط پانسیونهای بیمارستان صادر شده تا نیروهای جدید بتوانند از امکانات بهینه استفاده کنند.
پروژه بیمارستان ۲۰۵ تختخوابی
رادفر در ادامه به پیشرفت پروژه بیمارستان ۲۰۵ تختخوابی به عنوان یکی از طرحهای ملی وزارت بهداشت اشاره کرد و گفت: “از شرکتهای مالیاتی درخواست داریم تا با استفاده از بند قانونی، در تکمیل این پروژه ملی مشارکت کنند.”
وی از پیگیری جدی برای راهاندازی بخش جراحی قلب خبر داد و گفت: “با توجه به اینکه جراح قلب در منطقه نداریم، این تخصص یکی از الزامات اصلی برای راهاندازی کتلب (Catheterization Lab) است. در تلاشیم تا یک جراح قلب و حتی یک جراح عروق را جذب کنیم.”
نیاز به تجهیزات و نیروی انسانی
دکتر رادفر همچنین بیان کرد که بیش از ۹۰ درصد کارهای ساختمانی بخشهای مرتبط با جراحی قلب به پایان رسیده و پیشبینی میشود که این بخشها ظرف دو تا سه ماه آینده به بهرهبرداری برسند. او بر لزوم تأمین نیروی انسانی بومی و ارائه امکانات رفاهی و مالی بیشتر به نیروهای غیربومی تأکید کرد و گفت: “اگر از نظر نیروی انسانی تأمین شویم، بخش عمدهای از دغدغههای مردم برطرف خواهد شد.”
وضعیت فعلی بیمارستان بم و کمبود تختهای بیمارستانی نشاندهنده نیاز مبرم به سرمایهگذاری در زیرساختهای بهداشتی و درمانی در این منطقه است. تأمین نیروی انسانی متخصص و تجهیزات جدید میتواند به بهبود خدمات درمانی و کاهش مشکلات موجود کمک کند. با توجه به چالشهای موجود، همکاری نهادهای دولتی و خصوصی و نیز توجه به نیازهای منطقهای از اهمیت ویژهای برخوردار است.
